Tehnologija dobijanja stakla

Prva faza dobijanja stakla sastoji se u pripremanju sirovina, drobljenju, mlevenju i mešanju.

Druga faza, topljenje na temperaturi oko 1300-1500 stepeni, vrši se na dva načina, u pećima sa loncima (diskontinualan proces, može se prekinuti, za specijalna stakla, staklena vuna, optičko staklo) i koritastim pećima (kontinualan proces, za izradu stakala u širokoj upotrebi, ambalaža, rasveta).

Treća faza, oblikovanje, vrši se na temperaturi od oko 700 – 800 stepeni.

Duvanje stakla, jedan od najstarijih, najpoznatijih procesa. Čovek ili mašina uduvava vazduh u staklenu masu, cevčicom, stvaraju se šupljine, prave se sijalice, baloni, ručno se prave npr. posudje, čaše.

Izvlačenje stakla, masa se putem valjkova izblači, valja, dobijaju se odredjene debljine i dimenzije, prave se prozorska stakla, sigurnostna i neprobojna.

Presovanje stakla, sipa se masa u kalup i putem pritiska se dobija odredjen oblik, stakla za televizore, monitore, sakata stakla.

Livenje stakla, staklena masa se izvlači na sto, pa se dalje valja, prave se izlozi, ogledala.

Četvrta faza je dorada, vrši se brušenje, graviranje, matiranje, slikanje.

Brušenje, radi se smešom kvarcnog peska i vode, bruse se neravne površine.

Graviranje, koristi se u dekorativne svrhe, radi se dijamantom, izuzetno je skupo.

Matiranje, radi se da bi se dobilo neprovidno staklo, na dva načina, abrazivnim sredstvom ili hemijskim putem (nagrizanjem) fluorovodoničnom kiselinom.

Slikanje, da bi se dobila slika. Da se ne bi došlo do skidanja boje, ona se oslikava pa se žari na 700 stepeni, i slika se spaja sa staklom, koriste se silikati, oksidi.