Vuk kao reformator jezika i pravopisa
- sakupljač narodnih umotvorina
- književni kritičar
- pisac, istoričar i biograf
Književna kritika je deo nauke o književnosti, koji služi kao spona između književnog dela i čitalaca; ima za cilj da što dublje otkrije ona značenja i lepote književnog dela, kako bi olakšala čitaocima njihovo što potpunije razumevanje i uživanje u njima. Kritičar vrši ocenjivanje književnog dela (može biti pozitivna i negativna).
Vrste kritike: dogmatična, naučna, aktivistična, …
Statični lik – lik koji je od početka do kraja dela prikazan na isti nacin.
Dinamičan lik –lik koji se menja.
Vuk insistira na doslednosti karaktera; i to zamera Vidakoviću – nedoslednost u prikazivanju karaktera.
Milovan Vidaković – romanopisac; piše ljubavne; sentimentalne romane; kao i junačke; 7 romana; blizu su – “Usavljeni junosa”, “Velimir i Bosiljka”.
On u svojim romanima govori o izgubljenim ličnostima.
Prilikom Vukove kritike Milovanu; on napada njegovu gramatiku; razvila se raspava – polemika – sukobila su se mišljenja; nastao je rat! U polemici se brane vlastite teze (argumenti) i kritički se osporavaju teze (stavovi) protivnika.
Najveći broj polemika, Vuk je vodio: iznoseći teze da je neophodan normiran jezik i pravopis (da se tačno znaju pravila i upotreba jezičkih jedinica).
Hajduk Veljko Petrović – realan lik; Vuk ga je poznavao (inače, Vuk je prvi pravi moderan biograf u našoj književnosti; u ovom prikazivanju Veljkovog lika, Vuk je subjektivan.
KARAKTER – grc. reč – znači, urezano, beleg osobenosti ; to je znak koji daje pečat nekom predmetu, licu, po kojem se ono razlikuje od drugih.
Vuk je okarakterisao lik H.Veljka; sluzio se raznim anegdotama iz naroda; jako je puno toga opisivao; kako bi dočarao njegov lik!
Upoređuje ga sa Ahilom i Milošem Obilićem.
Po Andriću, Vuk poseduje 3 osobine, koje cine dobrog pisca:
- pažnja
- izbor
- smisao za karakterističnu pojedinost (nešto, sto je karakteristično, osobenost).
